Aktualności

Klauzula informacyjna dot. przetwarzania danych osobowych na podstawie obowiązku prawnego ciążącego na administratorze. Szczegółowe informacje znajdują się w zakładce: Polityka prywatności.

Dzień Wierzby21 marca witamy wiosnę, a co za tym idzie zapewne wybierzemy się na spacer by podziwiać budzącą się do życia przyrodę. Ciesząc się z nadejścia pierwszego dnia wiosny warto również pamiętać o wyjątkowych drzewach, które w tym dniu obchodzą swoje święto. 21 marca to także Dzień Wierzby. Święto to, zostało ustanowione w latach dziewięćdziesiątych przez Radomsko - Kieleckie Towarzystwo Przyrodnicze.
W naszym kraju występuje 28 gatunków wierzby, najliczniej występujące to wierzba biała, krucha i wiciowa. Bez problemu jednak większość z nas wymieni jeszcze przynajmniej dwa gatunki. Drzewo to, wpisało się na stałe w charakterystyczny wiejski krajobraz. Wszystko dlatego, że wierzby były często sadzone wzdłuż dróg, na polach i miedzach, a jako że bardzo lubią stanowiska wilgotne, rosły też nad brzegami rzek, niewielkich strumieni czy stawów. Można było je spotkać na mokradłach, gdzie tworzyły skupiska zwane łęgami.

Miedzynarodowy dzień Wróbla20 marca obchodzimy Międzynarodowy Dzień Wróbla. To doskonała okazja, by lepiej poznać te niezwykle lubiane ptaki. W XIX i XX wieku wróbel domowy należał do najpowszechniej występujących gatunków na terenach Polski, przenikając do języka potocznego i kultury ludowej we wszystkich regionach. Według Monitoringu Pospolitych Ptaków Lęgowych obecnie w naszym kraju żyje około 6,5 miliona par tych ptaków.

09 zpkW przyrodzie nic nie jest na stałe. Z różnych przyczyn, w różnej skali i w różnym tempie, ale naturalne środowisko podlega ciągłym zmianom. Żeby dostrzec niektóre przeobrażenia nie starczy życia, ale wiele odbywa się na naszych oczach, z roku, na rok.

Czyszczenie budekPracownicy Oddziału Terenowego Sieradzkich Parków Krajobrazowych zakończyli tegoroczny przegląd i czyszczenie budek lęgowych.

Jest kilka ważnych powodów, dla których należy to zrobić, a najważniejszy z nich to czyszczenie ze względów sanitarnych – usunięcie pasożytów, które mogą zagrażać pisklętom. Kolejny ważny powód, to względy bezpieczeństwa – na materiale ze starego gniazda ptaki dokładając nowy, podnoszą gniazdo bliżej otworu wylotowego, czym narażają młode na wypadnięcie oraz dostęp drapieżników.

Stop pożaromPrzedwiośnie to okres, w którym wyraźnie wzrasta liczba pożarów traw na łąkach i nieużytkach rolnych. Spowodowane jest to wypalaniem suchych traw i pozostałości roślinnych. Obszary zeszłorocznej wysuszonej roślinności są doskonałym materiałem palnym, co w połączeniu z nieodpowiedzialnością ludzi skutkuje gwałtownym wzrostem pożarów. Widniejące na łąkach, nieużytkach, przydrożnych rowach i miedzach uschnięte resztki zeszłorocznej roślinności to znak, że niebawem rozpocznie się „sezon na wypalanie traw”.
W Polsce w 2019 roku odnotowano 153 520 pożarów, wśród których były 55 912 pożary traw na łąkach i nieużytkach rolnych, co stanowiło ok 36,4% wszystkich pożarów w naszym kraju.

Gągoły w ZPK 16 lutego 2021 cSpośród sieradzkich parków krajobrazowych z ptakami wodno-błotnymi kojarzy się przede wszystkim PK Międzyrzecza Warty i Widawki. Jego obszar obfituje w różnorodne typy środowisk wodnych i podmokłych, więc ta grupa ptaków z pewnością łatwiej znajduje tu dogodne warunki życia. Ale z jakiegoś powodu to w Załęczańskim Park Krajobrazowym, na pozór pod tym względem mniej atrakcyjnym, jako pierwsze osiedliły się niektóre gatunki rzadkich ptaków wodnych. Można tu przytoczyć przykład niezwykle rzadko lęgnących się w Polsce łabędzi krzykliwych, które przez wiele lat gniazdowały na śródleśnych stawach w Giętkowiźnie i zimowały w obrębie Wielkiego Łuku Warty. Również nurogęsi szczególnie upodobały sobie ten odcinek Warty. Przez wiele lat, oprócz ujścia do Odry, było to jedyne miejsce nad Wartą,, gdzie gniazdowały. Nad Wartą w ZPK także o wiele częściej spotkać można rybołowa.

Bielik rezerwat Jeziorsko 2012Bielik rezerwat Jeziorsko 2012Załęczański Park Krajobrazowy to specyficzny, w dominującej części suchy obszar, gdzie na podłożu jurajskich wapieni zalega cienka warstwa przepuszczalnych, piaszczystych polodowcowych osadów. Poza wijącą się pomiędzy wapiennymi i morenowymi wzgórzami Wartą płynie tu tylko kilka niewielkich strumieni, a obszar wnętrza tzw. Wielkiego Łuku Warty jest niemal bezwodny. Środowiska wodne i podmokłe ograniczają się  niemal wyłącznie do doliny Warty. Jest ona stosunkowo wąska i choć występują w niej starorzecza, trzcinowiska itp. są one stosunkowo nieliczne i niewielkie powierzchniowo. Z tego powodu ZPK nie jest wymarzonym miejscem do życia dla tzw. ptaków wodno-błotnych, więc zawsze obserwacje rzadkich przedstawicieli tej grupy są szczególnie cenne i emocjonujące.

DSC0050030 stycznia 2021 r., w ramach wieloletniego monitoringu prowadzonego nieprzerwanie od roku 1981, dokonano liczenia nietoperzy zimujących w jaskiniach Załęczańskiego Parku Krajobrazowego.

Liczenie wykonano pod kierunkiem Maurycego Ignaczaka z Ogólnopolskiego Towarzystwa Ochrony Nietoperzy, na podstawie zezwolenia RDOŚ Katowice, we współpracy z Sieradzkimi Parkami Krajobrazowymi i Nadleśnictwem Kłobuck. Wyjątkowo w bieżącym roku prace wpisują się w ogólnopolski Państwowy Monitoring Środowiska GIOŚ.

Prawdziwą ozSamica nurogęsiadobą rzek sieradzkich parków krajobrazowych jest nurogęś. Gatunek ten na znacznym obszarze kraju praktycznie wyginął i odbudowuje swoją populację dopiero od niedawna. Jednym z pierwszych lęgowisk nurogęsia w środkowej Polsce był Wielki Łuk Warty na terenie Załęczańskiego Parku Krajobrazowego. Od połowy lat 80. ubiegłego wieku zaczął zasiedlać także wody w granicach Parku Krajobrazowego Międzyrzecza Warty i Widawki. Pierwsze pary pojawiły się na zalesionych odcinkach Warty, a z czasem na jej większych dopływach - Widawce i Grabi.  W ostatnich latach te niezwykle efektowne ptaki można też obserwować na niewielkiej Oleśnicy.

Źródłem nazywamy miejsce naturalnego, skoncentrowanego wypływu wód podziemnych na powierzchnię terenu. Rozróżniamy wiele rodzajów źródeł, w zależności od sposobu wypływu wody, miejsca jego występowania w stosunku do ukształtowania terenu oraz budowy geologicznej i zachodzących geologicznych procesów.

Jedną z wielkich geologicznych osobliwości Załęczańskiego Parku Krajobrazowego są źródła krasowe, czyli tzw. wywierzyska. Należą one do podziemnych form krasu.

Terminem kras określa się zespół różnorodnych form, zjawisk i procesów związanych z chemiczną erozją skał podatnych na rozpuszczanie w wodzie. Do takich skał należą wapienie, stanowiące skalne podłoże Załęczańskiego Parku Krajobrazowego. Za rozpuszczanie wapieni odpowiada głównie zawarty w wodzie opadowej dwutlenek węgla, którego obecność znacznie wzmaga ten proces. Nazwa zjawisk krasowych pochodzi od płaskowyżu Kras w Słowenii, gdzie po raz pierwszy je opisano.