Pomnikami przyrody są pojedyncze twory przyrody żywej i nieożywionej lub ich skupiska o szczególnej wartości przyrodniczej, naukowej, kulturowej, historycznej lub krajobrazowej oraz odznaczające się indywidualnymi cechami, wyróżniającymi je wśród innych tworów, okazałych rozmiarów drzewa, krzewy gatunków rodzimych lub obcych, źródła, wodospady, wywierzyska, skałki, jary, głazy narzutowe oraz jaskinie.
Na terenie SPK mamy wiele drzew, których wiek i wymiary kwalifikują do objęcia ochroną pomnikową. Spotykamy je na rozstajach dróg, w gospodarstwach wiejskich, na polach i skrajach lasów lub w grupach na terenie parków, cmentarzy, przy świątyniach oraz rosnące wzdłuż dróg, gdzie często tworzą aleje. Masywne, piękne drzewa często zostają usuwane, wycinane, zatruwane. Są to pojedyncze pamiątki minionych wieków. Wiele z nich pamięta polskich królów i rycerzy. Swoim urokiem, który potrzebował aż 200 – 300 lat, by dojrzeć i cieszyć swoim majestatem, ściągają ludzi urzeczonych pięknem wiejskich krajobrazów. Niestety, często ci, którzy osiedlają się w ich sąsiedztwie, nieumiejętnie zagospodarowują swoją przestrzeń, tym samym w konsekwencji niszcząc te prawdziwe pomniki natury i kultury. Kult drzewa na terenach SPK, jak i na całym świecie był przed wiekami bardzo silny.
Niegdyś w każdym gospodarstwie rosła lipa, bo dawała ona cenny miód, rósł dąb, bo dawał żołędzie, którymi karmiono świnie, rósł czarny bez, bo chronił od złego, a w polu rosły grusze, bo ich owoce często były jedynym pokarmem dostępnym dla człowieka na przednówku. To tylko namiastka tego, jakie znacznie dla człowieka miało drzewo. Dziś drzewo to przede wszystkim kwadratowe kilometry zielonej powierzchni asymilacyjnej (liście), która pracowicie produkuje tlen i filtruje zanieczyszczone powietrze. Drzewo jest ogromnym organizmem, którego system korzeniowy ma wielkość zbliżoną do wielkości korony i zatrzymuje duże ilości wody w glebie. Drzewa same w sobie nie stanowią zagrożenia dla człowieka.
To człowiek sam nieumiejętnie zagospodarowuje przestrzeń, narażając siebie na niebezpieczeństwo.
Drzewa potrzebują pielęgnacji i troski, szczególnie te najstarsze rosnące na terenie Sulejowskiego Parku Krajobrazowego. Są jednym z elementów stanowiących o wartości krajobrazu.
